İslam dininde Peygamber-i Ekrem'den (s.a.a) sonra İslam ümmeti içerisinde Allah tarafından bir imam (nasbedilmiş önder) vardır. Peygamber-i Ekrem'den (s.a.a) rivayet edilen hadislerde,[221] imamların sıfatları, sayıları, hepsinin Kureyş kabilesinden ve Peygamber'in (s.a.a) Ehl-i Beyti'nden oldukları ve onların sonuncusunun da Hz. Mehdi (a.s) olduğu yer almıştır.
Aynı şekilde Peygamber-i Ekrem'den (s.a.a) birinci imam olan Hz. Ali'den (a.s) hakkında[222] bir çok naslar vardır. Peygamber'den (s.a.a) ve Ali'den (a.s) ikinci imamın imamlığında ve diğer imamların hakkında bir çok hadisler vardır. İmamlar da kendilerinden sonraki imamı tayin etmişlerdir.
Bu naslar gereğince, İslam'ın rehber ve önderleri on iki kişidir, mukaddes isimleri şunlardır:
1- Ali b. Ebu Talib.
2- Hasan b. Ali.
3- Hüseyin b. Ali.
4- Ali b. Hüseyin.
5- Muhammed b. Ali.
6- Cafer b. Muhammed.
7- Musa b. Cafer.
8- Ali b. Musa.
9- Muhammed b. Ali.
10- Ali b. Muhammed.
11- Hasan b. Ali.
12- Mehdi b. Hasan.
Hepsine Allah'ın selamı olsun.
[221]- Örneğin: Cabir İbn-i Semure diyor ki, Peygamber'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu duydum: "Bu din, on iki halifenin elinde olduğu sürece aziz ve güçlü kalacaktır." Cabir diyor ki: "Halk tekbir getirerek ağladılar. Daha sonra Resulullah yavaşça bir şey söyledi. Dedim ey baba, Peygamber (s.a.a) ne söyledi? Babam dedi ki, Peygamber "Bu on iki imamın hepsi Kureyş'tendir" buyurdu." (Sahih-i İbn-i Davud, c.2, s.207. Müsned-i Ahmed, c.5, s.92 ve bu anlamı içeren bir kaç hadis de vardır.
Selman-i Farsi diyor ki: "Bir gün Peygamber'in (s.a.a) huzuruna vardım. İmam Hüseyin'i (a.s) kucağında oturtmuştu. Peygamber (s.a.a) gözlerini ve ağzını öpüyor ve şöyle söylüyordu: "Sen, efendisin ve efendinin oğlusun, sen imamsın ve imamın oğlusun, sen hüccetsin ve hüccet olanın oğlusun, sen dokuz hüccetin babasısın ki onların dokuzuncusu onların kaimidir." (Süleyman İbn-i Kunduzi'nin Yenabi-ul Mevedde kitabı, 7. baskı, s.308)
[222]- Bu kitaplara müracaat edilsin: Allame Emini'nin "el-Gadir", Seyyid Haşimi Bahrani'nin "Gayet-ül Meram", Muhammed b. Hasan-i Hürr-i Amili'nin "İsbat-ül Hüdat", Mühibbüddin Ahmed b. Abdullah-i Taberi'nin "Zehair-ül Ukba", Harezmi'nin "el-Menakıb", Sibt İbn-i Cevzi'nin "Tezkiret-ül Havass", Süleyman İbrahim-i Hanefi'nin "Yenabi-ül Mevedde", İbn-i Sabbağ'ın "Fusul-ul Mühimme", Muhammed b. Cerir-i Taberi'nin "Delail-ül İmame", Şerefuddin Musevi'nin "En Nass-u ve'l İctihad", Muhammed b. Yakub-i Kuleyni'nin "Usul-i Kafi" c.1 ve Şeyh Müfid'in "el-İrşad" kitapları.