37- SÂFFÂT SURESİ

Mekkîdir, yüz seksen iki âyettir.

(İlk âyetinde saflardan bahsedildiği için saflar anlamına gelen Sâffât adıyla adlanmıştır.)

Rahman ve Rahîm Allah Adıyla

1- Andolsun saf saf dizilenlere.

2- Halkı kötülükten menedenlere.

3- Kur’ân okuyanlara.

4- Şüphe yok ki mâbûdunuz birdir.

5- Rabbidir göklerin ve yeryüzünün ve ikisinin arasındakilerin ve Rabbidir doğuların.

6- Şüphe yok ki biz, yakın göğü ziynetlerle bezedik.

7- Ve onu, her inatçı ve âsi Şeytandan koruduk.

8- En yüce melekler topluluğunun sözlerini duyamazlar ve her yandan sürülüp kovulurlar.

9- Hor-hakir bir halde ve onlar içindir ardı-arası kesilmeyen azap.

10- Ancak hırsızlama bir söz duyan olursa hemen onun ardından da aydınlatıcı ve delip geçen bir ateştir atılır, onu yakar.

11- Şimdi sor bir onlara, yaratılış bakımından onlar mı daha güçlü-kuvvetli, yoksa bizim diğer yarattıklarımız mı? Şüphe yok ki biz, onları cıvık bir balçıktan yarattık.

12- Belki de şaştın sen ve alay eder onlar da.

13- Ve öğüt verilince Kur’ân'la öğüt almazlar.

14- Ve bir delil gördüler mi alay etmeye kalkarlar.

15- Ve derler ki: Bu, ancak apaçık bir büyüden başka bir şey değil.

16- Ölüp toprak ve kemik olduktan sonra mı diriltileceğiz biz.

17- Önceki atalarımız da mı diriltilecekler?

18- De ki: Evet ve siz hor-hakir bir halde dirileceksiniz.

19- Gerçekten de ancak bir tek bağrıştan ibârettir de birdenbire görüverirler ki dirilmişler.

20- Ve yazıklar olsun bize derler, işte bugün, ceza günü.

21- İşte bugün, sizin yalanlayıp durduğunuz ayırt ediş günü.

22- Toplayın bir araya zulmedenleri, onlara eş olanları ve kulluk ettikleri şeyleri.

23- Allah'ı bırakıp da, hepsine de o koca cehennemin yolunu gösterin.

24- Ve durdurun onları, şüphe yok ki sorulacak onlardan.

25- Ne oldu size de yardım etmiyorsunuz birbirinize?

26- Hayır, bugün onlar, tamâmıyla teslîm olmuşlardır.

27- Ve bir kısmı, bir kısmına yönelir de, birbirlerini sorumlu sayarlar.

28- Gerçekten de derler, siz sağımızdan çıkagelir, iyilik ediyor görünürdünüz bize.

29- Hayır derler öbürleri, siz inanmamıştınız.

30- Ve size karşı bir gücümüz-kuvvetimiz yoktu bizim, hayır, siz azgın kişilerdiniz.

31- O yüzden de Rabbimizin, bize söylediği söz, gerçekleşti, şüphe yok ki azâbı tadacağız elbet.

32- Gerçekten sizi azdırdık biz, şüphe yok ki biz de azmıştık.

33- Hiç şüphe yok ki bugün onlar, azapta ortaktırlar.

34- Şüphe yok ki biz, suçlulara böyle yaparız işte.

35- Şüphe yok ki onlara Allah'tan başka yoktur tapacak dendi mi ululanmaya kalkışırlardı.

36- Ve biz derlerdi, deli bir şâir için mâbutlarımızı bırakalım mı?

37- Hayır, o, gerçeği getirmiştir ve peygamberlerin gerçek olduğunu bildirmiştir.

38- Hiç şüphe yok ki o elemli azâbı tadacaksınız elbet.

39- Ve ancak yaptığınız neyse onun karşılığı olarak cezâlanacaksınız.

40- Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.

41- Öyle kişilerdir onlar ki onlaradır mâlum rızık.

42- Yemişler ve onlar, büyük derecelere nâil olanlardır.

43- Ebedî Naîm cennetlerinde.

44- Karşılıklı tahtlara otururlar.

45- Kaynakları meydanda, akıp duran şarap ırmaklarından taslar sunulur onlara.

46- Bembeyazdır o şarap, lezzetlidir içenlere.

47- Orada ne bir sersemlik var, ne de sarhoş olurlar.

48- Ve yanlarında, gözlerini kendi eşlerinden ayırmayan iri gözlü hûriler var.

49- Sanki kuş tüyleriyle örtülmüş yumurtalar.

50- Bir kısmı, bir kısmına döner de bir birlerine sorarlar.

51- Birisi söze gelir de der ki: Bir arkadaşım vardı.

52- Sen de mi derdi, gerçek sayanlardansın.

53- Ölüp bir yığın toprak ve kemik olduktan sonra mı soruya çekileceğiz, cezâlanacağız?

54- Der ki: Ne oldu o, bakıp gördünüz mü acaba?

55- Derken kendisi bakıp görür ki o, cehennemin ta ortasında.

56- Allah'a andolsun ki der, az kalmıştı, beni de helâk edecektin.

57- Ve Rabbimin nîmeti olmasaydı ben de orada bulunanlardan olurdum.

58- Biz artık ölmeyecek değil miyiz?

59- İlk ölümümüzden sonra ve biz, azâba da uğramayacağız değil mi?

60- Şüphe yok ki bu, elbette büyük bir kurtuluş, büyük bir kutluluk.

61- Artık çalışanlar da böylesine çalışsınlar.

62- Böyle bir nîmete ve ziyâfete ermek mi hayırlı, yoksa zakkum ağacından yemek mi?

63- Şüphe yok ki biz onu, zulmedenleri sınamak için yarattık,

64- Şüphe yok ki o, cehennemin ta dibinden çıkar.

65- Tomurcukları Şeytanların başlarına benzer.

66- Derken onlar, onu yerler de karınları şişer.

67- Sonra da içimi bu zakkum gibi acı kaynar sular içerler.

68- Sonra da gene cehennemdir dönüp varacakları yer.

69- Şüphe yok ki onlar, atalarını, sapıtmış bir halde bulmuşlardı da.

70- Onlar da, koşa koşa onların izlerini izlemişlerdi.

71- Ve andolsun ki onlardan önce gelip geçenlerin de çoğu sapıtmıştı.

72- Ve andolsun ki biz, onların içinden, korkutucular göndermiştik onlara.

73- Bak da gör, korkutulanların sonucu ne oldu.

74- Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.

75- Ve andolsun ki Nûh, bize nidâ etmişti, biz de ne güzel icâbet etmiştik.

76- Ve onu ve âilesini, pek büyük bir sıkıntıdan kurtarmıştık.

77- Ve soyunu, yeryüzünde kalan bir soy haline getirdik.

78- Ve sonradan gelenler arasında da ona iyi bir ad-san verdik.

79- Esenlik Nûh'a âlemler içinde.

80- Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.

81- Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.

82- Sonra da öbürlerini sulara boğduk.

83- Ve şüphe yok ki İbrâhim de onun taraftarlarındandı elbet.

84- Hani Rabbine tertemiz bir yürekle gelmişti o.

85- Hani atasına ve kavmine siz demişti, nelere kulluk ediyorsunuz?

86- Allah'ı bırakıp da tamâmıyla uydurma mâbutlara mı tapmak istiyorsunuz?

87- Âlemlerin Rabbine karşı zannınız ne?

88- Derken yıldızlara bir bakmıştı da,

89- Ben, demişti, gerçekten de hastayım.[1][1]

90- Derken, arkalarını çevirip gitmişlerdi onlar.

91- Derken o da onların mâbutları olan putlara gidip demişti ki: Neye yemek yemiyorsunuz?

92- Ne oldu size, niçin konuşmuyorsunuz?

93- Derken sağ eliyle vurup kırmıştı onları.

94- Derken koşa-koşa yanına gelmişlerdi.

95- O demişti ki: Elinizde yontup yaptığınız şeylere mi kulluk ediyorsunuz?

96- Halbuki sizi de Allah yaratmıştır, o yontup yaptığınız şeyleri de.

97- Onun için bir yapı yapın da demişlerdi, atın onu ateşe.

98- Ona bir düzen yapmak istemişlerdi de biz onları alçaltmıştık.

99- Ve ben demişti, Rabbimin tapısına gidiyorum, o, doğru yolu gösterir bana.

100- Rabbim, bana temiz kişilerden olmak şartıyla bir oğul ihsân et.

101- Derken biz de ona tedbîrle hareket eden ve aceleci olmayan bir oğul vereceğimizi müjdelemiştik.[2][2]

102- İbrâhim'le berâber koşup gezecek çağa gelince İbrâhim, oğulcağızım demişti, ben, rüyamda, seni kesiyorum gördüm, bir bak, düşün, sen ne dersin buna? O da babacığım demişti, ne emredildiyse sana, onu yap, Allah dilerse beni sabredenlerden bulursun.

103- İkisi de teslîm olunca onun alnını yere koymuştu.

104- Ve biz, ona ey İbrâhim diye nidâ etmiştik.

105- Rüyanı gerçekleştirdik. Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.

106- Şüphe yok ki bu, elbette apaçık bir sınamaydı.

107- Ve onun yerine, kesilmek üzere büyük bir koç ihsân ettik.²⁶³

108- Ve sonradan gelenler arasında da ona iyi bir ad-san verdik.

109- Esenlik İbrâhim'e.

110- Biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.

111- Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.

112- Ve ona, temiz kişilerden ve peygamber olacak İshak'ı müjdelemiştik.

113- Onu da kutladık, İshak'ı da ve ikisinin de soyundan iyilik eden de var, apaçık nefsine zulmeden de.

114- Ve andolsun ki biz, Mûsâ'ya ve Hârûn'a nîmetler verdik.

115- İkisini ve kavimlerini, büyük bir sıkıntıdan kurtardık.

116- Ve yardım ettik onlara da üst geldiler.

117- Ve ikisine de her şeyi apaçık gösteren kitabı verdik.

118- Ve ikisini de dosdoğru yola sevkettik.

119- Ve ikisine de, sonradan gelenler arasında iyi bir ad-san verdik.

120- Esenlik Mûsâ'ya ve Hârûn'a.

121- Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri;

122- Şüphe yok ki ikisi de inanan kullarımızdandı.²⁶⁴

123- Ve şüphe yok ki İlyas, elbette peygamberlerdendi.

124- Hani kavmine demişti ki: Çekinmez misiniz siz?

125- Ba'l'i mi çağırırsınız da yaratıcıların en güzelini bırakırsınız.[3][3][4][4][5][5]

126- O Allah'tır ki Rabbinizdir sizin ve Rabbidir gelip geçmiş atalarınızın.

127- Derken yalanladılar onu; şüphe yok ki tapımıza getirilecektir onlar.

128- Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.

129- Ve sonradan gelenler arasında ona iyi bir ad-san verdik.

130- Esenlik İlyas'a ve ona uyanlara.

131- Şüphe yok ki biz, böyle mükâfatlandırırız iyilik edenleri.

132- Şüphe yok ki o, inanan kullarımızdandı.

133- Ve şüphe yok ki Lût da elbette peygamberlerdendi.

134- Hani onu ve bütün âilesini kurtarmıştık.

135- Ancak bir kocakarı, kalanlar arasındaydı.

136- Sonra öbürlerinin kökünü kazıdık.

137- Ve şüphe yok ki siz de onların yurtlarına uğramadasınız sabahları.

138- Ve akşamları; hâlâ mı akıl etmezsiniz?

139- Ve şüphe yok ki Yunus da peygamberlerdendi elbet.

140- Hani, yolcularla dolu bir gemiye kaçmıştı da.

141- Derken kura çekmişlerdi de kur'a ona düşmüştü.

142- Kınanmış bir haldeydi ki onu balık yutuvermişti.

143- Eğer Rabbini tenzîh edenlerden olmasaydı.

144- Halkın tekrar dirileceği günedek balığın karnında kalırdı.

145- Derken onu ıssız bir yere çıkardık ve o, hastaydı da.

146- Ve ona gölge versin diye bir kabak fidanı bitirdik.

147- Ve onu yüz bin kişiye, yahut daha da artmakta olan bir topluluğa peygamber olarak gönderdik.

148- Derken inandılar da onları muayyen bir zamanadek yaşattık, geçindirdik.

149- Artık sor onlara, kızlar, Rabbinin de.oğullar, onların mı?

150- Yoksa melekleri kız halkettik de tanık mıydı onlar?

151- Haberin olsun ki şüphe yok, onlar, bu sözü uydurup söylemedeler.

152- Allah doğurdu demedeler ve şüphe yok ki onlar, yalancıdır elbet.

153- Oğulları bırakmış da kızları mı seçmiş?

154- Ne oluyor size, nasıl da hükmediyorsunuz?

155- Öğüt almaz mısınız hâlâ?

156- Yoksa apaçık bir deliliniz mi var?

157- Doğru söylüyorsanız getirin kitabınızı.

158- Ve onunla cinler arasında bir.akRabalık uydurmadalar ve andol-sun ki cinler de onun tapısına götürüleceklerini, orada hazır bulunacaklarını bilmişlerdir.

159- Yücedir,.münezzehtir vasfet-tiklerinden.

160- Ancak ihlâsa eren Allah kulları müstesnâ.

161- Gerçekten de ne siz, ne de kulluk ettikleriniz.

162- Onları bir sınamaya uğratamazsınız.

163- Ancak cehenneme girecek kişiyi azdırabilirsiniz.

164- Ve melekler derler ki: Bizden hiçbir fert yoktur ki onun malûm ve muayyen bir makamı olmasın.

165- Ve şüphe yok ki biz, saf-saf dizilmişiz elbet.

166- Ve şüphe yok ki biz, mabûdumuzu tenzîh ederiz elbet.

167- Ve kâfirler, gerçekten de diyorlardı.

168- Katımızda evvelkilere âit bir kitap olsaydı.

169- Elbette biz de ihlâsa eren Allah kulları olurduk.

170- Derken kitap geldi de inanmadılar ona, yakında ne olacaklarını bilecekler.

171- Ve andolsun ki gönderilen kullarımıza şu sözü söylemiştik, şu hükmü takdîr etmiştik.

172- Şüphe yok ki onlar, elbette yardıma mazhar olacaklardır.

173- Ve şüphe yok ki bizim ordumuz, elbette üstündür.

174- Artık yüz çevir onlardan bir zamanadek.

175- Hele bir bak, bir gözle onları, onlar da sonuçları neymiş, yakında görecekler.

176- Azâbımızın çabucak gelmesini mi istiyorlar?

177- Fakat azâbımız, yurtlarına gelip çökünce korkutulanlar, ne de kötü bir sabaha kavuşacaklar.

178- Ve yüz çevir onlardan bir zamana dek.

179- Ve bir bak, bir gözle, onlar da sonuçları neymiş, yakında görecekler.

180- Yücedir, münezzehtir Rabbin ve yücelik, üstünlük ıssı Rab, onların vasfettiklerinden.

181- Ve esenlik peygamberlere.

182- Ve hamd, âlemlerin Rabbi Allah'a.